The Pianoman – De Barpianist

Over het origineel
Piano Man is de eerste single van Billy Joel uit 1973. Na de slechte commerciële start met zijn debuutalbum wilde Joel van zijn platencontract met Family Productions af, om zodoende over te kunnen stappen naar Columbia Records. Hij moest daarvoor muzikaal onderduiken; hij speelde om geld te verdienen als barpianist onder de schuilnaam Bill Martin in Los Angeles en omgeving. De Piano Man verwijst naar die periode. De piano is natuurlijk het belangrijkste instrument, maar ook de mondharmonica is van belang.
meer info...

It's nine o'clock on a Saturday
The regular crowd shuffles in
There's an old man sitting next to me
Makin' love to his tonic and gin

He says, "Son, can you play me a memory
I'm not really sure how it goes
But it's sad and it's sweet
and I knew it complete
When I wore a younger man's clothes."

La la la, di da da la la, di da da da dum
Sing us a song, you're the piano man
Sing us a song tonight
Well, we're all in the mood for a melody
And you've got us feelin' alright

Now John at the bar is a friend of mine
He gets me my drinks for free
And he's quick with a joke or to light up your smoke
But there's someplace that he'd rather be

He says, "Bill, I believe this is killing me."
As the smile ran away from his face
"Well I'm sure that I could be a movie star
If I could get out of this place"

Chorus

Now Paul is a real estate novelist
Who never had time for a wife
And he's talkin' with Davy, who's still in the Navy
And probably will be for life

And the waitress is practicing politics
As the businessmen slowly get stoned
Yes, they're sharing a drink they call loneliness
But it's better than drinkin' alone

Chorus

It's a pretty good crowd for a Saturday
And the manager gives me a smile
'Cause he knows that it's me
they've been comin' to see
To forget about life for a while

And the piano, it sounds like a carnival
And the microphone smells like a beer
And they sit at the bar and put bread in my jar
And say, "Man, what are you doin' here?"

Chorus

Het is borreltijd in de Hollandse Tuyn,
de tent loopt als een trein
Een oudere man zit rechts van mij
verdiept in zijn glas rode wijn.

Hij vraagt, ‘Vriend, speel een lied uit vervlogen tijd?’
een nummer uit de oude doos,
Ik ben de woorden nu kwijt,
het was een hit uit de tijd,
toen mijn moeder mijn kleren uitkoos

Oh, la la la, de de da, la la, de de da da da
Speel een nummer dat iedereen kent,
speel zodat niemand het mist
Wij zingen in koor en jij gaat ons voor,
want dat doet een barpianist

De Kastelein Cor, is mijn beste vriend,
mijn glas blijft door hem altijd vol
Hij is snel met een grap, kampioen met de tap,
maar soms wordt ook hem het te dol.

Hij zegt: ”Rob, dit leven wordt nog mijn dood.”
en zijn lach wordt plotsklaps een traan
Mijn leven kon ook heel wat anders zijn,
maar God hoe kom ik hier vandaan.”

Refrein

Nu, Paul is het prototype makelaar,
nooit tijd dus nog steeds vrijgezel
Hij praat met een vent die volgens hem alles kent,
behalve de zin “ik bestel”

De bediening is goed en weet wat zij doet
en een groep van het koor is ver heen
Zij drinken zichzelf in vergetelheid
maar doen dit Goddank niet alleen

Refrein

De zaken gaan goed voor de tijd van het jaar
en de eigenaar lacht mij toe.
Want zonder mij op't klavier
komt niemand meer hier
op zoek naar wat doet het ertoe.

En de piano klinkt als een honkyTonk
en de microfoon stinkt naar oud bier
En men hangt aan de bar en geeft fooi aan de nar
en vraagt: ”waarom ben je nog hier?”

Refrein